دادگاه عالی ایالات متحده اینترنت را درک نمی کند

بسیاری از اقداماتی که جمهوری‌خواهان را خشمگین کرد، اقداماتی بود که توسط متمم اول قانون اساسی ایالات متحده محافظت می‌شد که آزادی بیان را تضمین می‌کند. این حمایت ها اساساً از نظر قانونی غیرقابل تعرض هستند، بنابراین قانونگذاران به جای آن بخش 230 را هدف قرار دادند.

از سال 2018، محافظه کاران برجسته خواستار تغییراتی در قانون شدند که صراحتاً به حمایت های بخش 230 از مسئولیت مربوط به نحوه برخورد شرکت ها با سخنان سیاسی بستگی دارد. جمهوری خواهان برجسته، از جمله جاش هاولی، سناتور میسوری و تد کروز، سناتور تگزاس، اغلب زبان این بخش را اشتباه تفسیر می کردند. کروز در سال 2018 گفت: «قابلیت مصونیت بخش 230 … این است که شما یک انجمن عمومی بی طرف هستید.

قوانین اخیر در هر دو تگزاس و فلوریدا به دنبال اعمال محدودیت‌های بیشتری بر روی روشی که پلتفرم‌ها می‌توانند و نمی‌توانند بر محتوا نظارت کنند، اعمال می‌کند.

گونزالس در مقابل Google مسیر دیگری را دنبال می‌کند و بر شکست پلتفرم‌ها در مقابله با محتوای افراطی تمرکز می‌کند. پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی به تسهیل سخنان نفرت‌انگیز و فراخوان‌های خشونت‌آمیز که منجر به آسیب‌های دنیای واقعی شده است، از یک نسل کشی در میانمار تا کشتار در اتیوپی و یک کودتا در برزیل.

«محتوای مورد بحث بدیهی است وحشتناک و قابل اعتراض است.» G. S. Hans، دانشیار حقوق در دانشگاه کرنل در نیویورک می گوید. اما این بخشی از آن چیزی است که گفتار آنلاین است. و من می ترسم که نوع افراطی محتوا منجر به برخی نتیجه گیری ها یا مفاهیم مذهبی شود که فکر نمی کنم واقعاً منعکس کننده پویایی بزرگتر اینترنت باشد.”

سالیوان از انجمن اینترنت می‌گوید که بحث‌های پیرامون بخش 230 شرکت‌های فناوری بزرگ – که به‌عنوان شرکت‌های خصوصی می‌توانند تصمیم بگیرند که چه محتوایی در پلتفرم‌هایشان مجاز است – را با کل اینترنت ادغام می‌کند.

سالیوان می‌گوید: «مردم روش کار اینترنت را فراموش کرده‌اند. از آنجایی که ما یک واقعیت اقتصادی داشته ایم که به این معنی است که پلتفرم های خاصی به موفقیت های چشمگیری تبدیل شده اند، ما شروع به اشتباه گرفتن مسائل اجتماعی کرده ایم که مربوط به تسلط قاطع یک بازیکن یا تعداد انگشت شماری از بازیکنان است که مشکلاتی را با آنها دارند. اینترنت.”

سالیوان نگران است که تنها شرکت‌هایی که می‌توانند از چنین مقرراتی دوام بیاورند، پلتفرم‌های بزرگ‌تر باشند، و این امر باعث می‌شود که پلتفرم‌های Big Tech در حال حاضر از آن برخوردار باشند.

تصمیمات اتخاذ شده در ایالات متحده در مورد مقررات اینترنت نیز احتمالاً در سراسر جهان بازتاب پیدا می کند. Prateek Waghre، مدیر سیاستگذاری در بنیاد آزادی اینترنت در هند، می‌گوید که یک حکم در مورد بخش 230 می‌تواند سابقه‌ای برای کشورهای دیگر ایجاد کند.

“این کمتر به جزئیات پرونده مربوط می‌شود.” وغره می گوید. “این بیشتر به [چگونه] مربوط می شود که وقتی یک مقررات تجویزی یا سابقه ای از ایالات متحده بیرون می آید، یعنی زمانی که کشورهای دیگر، به ویژه آنهایی که تمایل به اقتدار دارند، می خواهند از آن برای توجیه مداخلات خود استفاده کنند.”

دولت هند در حال انجام اقداماتی برای بر محتوای داخل کشور کنترل بیشتری داشته باشید، از جمله ایجاد یک کمیته منصوب از سوی دولت برای تعدیل محتوا و اجرای بیشتر قوانین فناوری اطلاعات کشور.

واگر مشکوک است که اگر پلتفرم‌ها مجبور باشند سیاست‌ها و ابزارهایی را برای رعایت آنها اجرا کنند. با اصلاح شده، یا به طور کامل حذف شده، بخش 230، سپس آنها احتمالا همان روش ها و استانداردها را در بازارهای دیگر نیز اعمال خواهند کرد. در بسیاری از کشورهای جهان، پلتفرم های بزرگ، به ویژه فیس بوک، آنقدر در همه جا حاضر هستند که اساساً به عنوان اینترنت برای میلیون‌ها نفر عمل می‌کند.

«وقتی شروع به انجام کاری در یک کشور می‌کنید، پس از آن به عنوان سابقه یا استدلال برای انجام همان کار در کشور دیگر استفاده می‌شود. کشور،» او می گوید.