ترس ساختگی از سانسور می تواند پایان تعدیل محتوا باشد

سلام، همه. خوشحالم که از جو بایدن می شنوم که همه گیری به پایان رسیده است. اما چه کسی قرار است به ویروس کرونا بگوید؟The Plain Viewزبان شناس جورج لاکوف به خاطر نظریه “قاب بندی” خود در سخنرانی سیاسی مشهور است. کلماتی که مردم برای توصیف یک موضوع به کار می‌برند می‌توانند حتی قبل از شروع سخنرانی به بحث پایان دهند. او یکبار توضیح داد: «قاب‌بندی به معنای به دست آوردن زبانی است که مطابق با جهان بینی شما باشد. «ایده‌ها اولیه هستند و زبان حامل آن ایده‌ها است، آن ایده‌ها را برمی‌انگیزد.»وقتی که حکم در رابطه با لایحه 20 مجلس قانونگذار تگزاس، سال گذشته توسط فرماندار گرگ ابوت امضا شد. قانون نحوه تعدیل گفتار را پلتفرم‌های فناوری محدود می‌کند و اساساً شرکت‌هایی مانند متا، گوگل و توییتر را از حذف یا کاهش رتبه محتوا بر اساس دیدگاهی که بیان می‌کند منع می‌کند. دو انجمن صنعتی، NetChoice و Computer & Communications Industry Association (CCIA)، به دلیل قانون مشابهی در فلوریدا. درخواست‌ها و چالش‌های پیچیده زیادی به وجود آمد. در فلوریدا، دادگاه‌ها قانون را مسدود کردند و دولت ایالتی از دادگاه عالی. اما پس از اینکه حکم دادگاه تجدیدنظر در تگزاس این قانون را متوقف کرد، یک دادگاه عالی به نام دایره پنجم ایالات متحده مداخله کرد و گفت که قانون اساسی است و قابل اجراست. سپس دادگاه عالی وارد عمل شد. از اجرای قانون جلوگیری کرد و از حوزه پنجم خواست در تصمیم قبلی خود تجدید نظر کند.حوزه پنجم تکان نخورد. در حال نوشتن با اکثریت دو به یک در هفته گذشته، قاضی اندرو اولدهام – منصوب ترامپ که پست قبلی او مشاور عمومی فرماندار تگزاس گرگ ابوت بود – حکمی که بیشتر شبیه یک ارسال Infowars است تا یک تصمیم مستدل. او می‌نویسد: «امروز، ما این ایده را رد می‌کنیم که شرکت‌ها دارای حق آزادانه متمم اول قانون اساسی برای سانسور آنچه مردم می‌گویند، دارند.» بسیار خوب، این باور قاضی را کنار بگذارید که استفاده از یک حق اساسی “محصول آزاد” چیزی ناپسند است. (آیا این حقوق برای این نیست؟) کلمه کلیدی در اینجا “سانسور” است. این قاب بندی از جهنم است. «سانسور» اصطلاحی است که قانون‌گذاران و صاحب نظران جمهوری‌خواه اغلب برای توصیف تعدیل محتوای معمولی استفاده می‌کنند – عملی که یک شرکت انتخاب می‌کند چه نوع سخنرانی را می‌خواهد کاربران در پلتفرم خود ببینند. استفاده از این کلمه یک تاکتیک سیاسی است که قصد دارد به سکوها اجازه دهد تا به سخنانی که خط‌مشی‌های آن‌ها را نقض می‌کند – چیزهایی مانند اطلاعات نادرست Covid، سخنان نفرت‌انگیز و انکار انتخابات – که اغلب از سمت راست می‌آیند تا چپ‌ها، اجازه داده شود. در واقع، متن HB 20 از این اصطلاح استفاده می کند، با بیان اینکه “یک پلت فرم رسانه اجتماعی ممکن است یک کاربر را سانسور نکند.” اما این قاب بندی ساختگی است. سانسور کاری است که دولت‌ها انجام می‌دهند، نه احزاب خصوصی که وب‌سایت‌های خودشان را کنترل می‌کنند. مت شرورز، رئیس CCIA می گوید: «این اورولی است که دولت می گوید اعمال صلاحدید ویراستاری کسب و کارهای خصوصی سانسور است.با این وجود، اولدهام این اصطلاح را به گونه ای قفل می کند که گویی تنها این اصطلاح است. روشی برای توصیف اینکه چگونه پلتفرم های خصوصی نحوه حفظ مدنیت و ایمنی را تعیین می کنند. کلمه سانسور یا سانسور 143 بار در حکم او آمده است. او می نویسد: «سکوها روزنامه نیستند. “سانسور آنها گفتار نیست.” در همین حال، اولدهام فکر می‌کند که برای دولت بسیار خوب است که به یک شرکت خصوصی بگوید چه سخنرانی می‌تواند یا نمی‌تواند میزبانی کند – که بسیار شبیه به سانسور است. نوعی که متمم اول آن را ممنوع کرده است. حکم حوزه پنجم به این معنی است که این قانون از 7 اکتبر اجرایی خواهد شد، مگر اینکه احکام قانونی بعدی آن را متوقف کند.

***

منبع : https://www.wired.com