استدلال ضعیف که قانون ضد انحصار فناوری را به خطر می اندازد

در اینجا چیزی است که در صورتحساب در مورد آن آمده است. تعدیل محتوا: هیچی. بخش مربوطه می گوید که یک «پلتفرم تحت پوشش» – مانند گوگل، آمازون، اپل، متا یا مایکروسافت – نمی تواند «در اعمال یا اجرای شرایط خدمات پلت فرم تحت پوشش در میان کاربران تجاری با موقعیت مشابه به شیوه ای تبعیض قائل شود. که به طور مادی به رقابت آسیب می رساند.» به نظر نمی‌رسد که این سیاست‌های محتوا را ممنوع یا محدود کند. برعکس، این نشان می‌دهد که پلتفرم‌ها می‌توانند به اجرای شرایط خدمات خود ادامه دهند—نه به شیوه‌ای تبعیض‌آمیز. در ظاهر، این بدان معنی است که یک پلت فرم مسلط نمی تواند قوانین خود را به طور ناعادلانه علیه شرکتی که برای دستیابی به مشتریان به آن متکی است، اعمال کند. به عنوان مثال، اگر یک برنامه اشتراک‌گذاری ویدیوی جدید سهم بازار YouTube را می‌خورد، این ماده مانع از آن می‌شود که Google به طور انتخابی از برخی سیاست‌های کم استفاده برای ممنوع کردن آن از فروشگاه برنامه خود استفاده کند.

اگر لایحه تعدیل محتوا را مورد بحث قرار ندهد، برخی از افراد این تصور را از کجا دریافت کردند که با این وجود بر آن تأثیر می گذارد؟ تا حدی، این یک نقطه صحبت از سوی صنعتی است که از ایجاد استدلال های خلاقانه برای شکست مقررات پیشنهادی. اما خودی های فناوری تنها کسانی نیستند که این ادعا را مطرح می کنند. هفته گذشته، استادان حقوق، جین بامباور و آنوپام چاندر منتشر کردند. مقاله ای در واشنگتن پست که تقریباً همان هشدار را صادر می کند. روز چهارشنبه، چاندر، که در جورج تاون تدریس می‌کند، مرا در این بحث راهنمایی کرد. آنچه را که برای پارلر رخ داد، جایگزین توییتر «آزادی بیان» دوستدار محافظه‌کاران را در نظر بگیرید. سال گذشته، پس از شورش 6 ژانویه، اپل و گوگل ممنوع شدند. Parler از فروشگاه های برنامه آنها و Amazon AWS قرارداد میزبانی خود را لغو کرد. پارلر شکایت کرد اما پای قانونی نداشت. (سرانجام یک خط مشی محتوا را اجرا کرد و اجازه بازگشت به فروشگاه های اپلیکیشن را پیدا کرد.) با این حال، طبق لایحه جدید، یک دادستان کل ایالت محافظه کار، مانند کن پکستون تگزاس، می تواند از پلتفرم ها شکایت کند و ادعا کند که آنها علیه پارلر تبعیض قائل شده اند. به دلیل وابستگی محافظه کارانه آن.

خوب، اما آیا شرکت ها نمی توانند به سادگی بگویند: “اما این تبعیض نبود. این سیاستی است که آنها نقض کردند، و در اینجا شواهدی وجود دارد که آنها آن را نقض کردند.» چاندر استدلال می کند که خیلی سریع نیست. واقعاً مهم نیست که گوگل یا آمازون چه می گویند. آنچه اهمیت دارد این است که یک قاضی فدرال و در نهایت دادگاه عالی چه تصمیمی می گیرد. و بسیاری از قضات فدرال منصوب شده توسط جمهوریخواهان ممکن است موافق باشند که شرکت‌های فناوری با محافظه‌کاران بدرفتاری می‌کنند.

چندر می‌گوید: «تصمیم‌های اعتدال محتوا، تصمیم‌های واضح و روشن نیستند. «تبعیض‌آمیز تلقی کردن این قضاوت‌ها آسان است، به‌ویژه زمانی که قضاتی دارید که احساس می‌کنند طرف آن‌ها کسی است که مورد تبعیض قرار می‌گیرد.» او می افزاید: “پسرم، آیا شما به قضات محافظه کار در این دادگاه ها اسلحه ای پر می دهید، زیرا می دانید که همه قضات محافظه کار دیوان عالی از آنها حمایت خواهند کرد.”