شرکت های انرژی با تخلیه نیروگاه های زغال سنگ کثیف “سبز” می شوند

فروش دارایی های سوخت فسیلی توسط شرکت های انرژی “بدیهی است که یک مشکل بزرگ است.” این نشان می‌دهد که آنها واقعاً این موضوع را جدی نگرفته‌اند.

بسیاری از شرکت‌ها نیز کارخانه‌های زغال‌سنگ را تعطیل کرده‌اند و جایگزین‌های پاک‌تر را جایگزین آن‌ها کرده‌اند: در اروپا، تولید زغال‌سنگ تقریباً کاهش یافته است. 40 درصد در دهه گذشته، بر اساس اتاق فکر Ember، در حالی که انرژی بادی و خورشیدی به لطف یارانه های دولتی و پیشرفت در فناوری های تجدیدپذیر رشد کرده است. اما بسیاری از نیروگاه‌های زغال‌سنگ که به سادگی فروخته شدند، سال‌ها در شبکه باقی مانده‌اند: طبق برآورد داده‌های Ember، در سال 2021، زغال سنگ هنوز 15 درصد از ترکیب برق اتحادیه اروپا را تشکیل می‌داد.

در حال حاضر، کمبود مداوم گاز طبیعی اروپا با افزایش قیمت برق و ارزان‌تر ساختن نیروگاه‌های زغال سنگ برای تولیدکنندگان برق، مشکل را تشدید کرده است. کارشناسان می گویند اگر گاز کمیاب بماند، این پویایی می تواند برای سال ها ادامه داشته باشد، که بعید نیست. در 22 فوریه، اولاف شولز، صدراعظم آلمان، با توقف فرآیند تایید برای نورد استریم 2، خط لوله گازی بحث برانگیز که قرار بود واردات سوخت اروپا را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. در حال حاضر، بحران گاز به این معنی است که کارخانه‌های زغال‌سنگ باقی‌مانده این قاره نه‌تنها بیشتر کار می‌کنند، بلکه سود بیشتری نیز دارند. چارلز مور، سرپرست برنامه اروپایی در Ember، می‌گوید: «واضح است که آنها در حال حاضر با یک کارخانه زغال‌سنگ درآمد خوبی به دست می‌آورند، که این امر به ضرر آب و هوا است.

فعالان اقلیم مدت‌هاست که از سرمایه‌گذاری‌هایی که به سادگی انتشار گازهای گلخانه‌ای را به جاهای دیگر منتقل می‌کند، انتقاد کرده‌اند. هم صلح سبز و هم اعضای حزب سبز سوئد که در آن زمان بخشی از دولت ائتلافی این کشور بود، از توافق واتن فال انتقاد داشتند. اخیراً، سرمایه گذاران بزرگ نیز چنین چیزی را کسب کرده اند. لری فینک، رئیس و مدیر عامل بلک راک، بزرگترین مدیر دارایی جهان، شرکت‌های انرژی را به دلیل فروش دارایی‌هایشان به جای پایان دادن به آن‌ها در اجلاس آب و هوای COP26 سال گذشته در گلاسکو مورد انتقاد قرار داد. فینک گفت: «این به هیچ وجه دنیا را تغییر نمی‌دهد. “این لباسشویی است، این سبز شویی است.”

رامسکولد Vattenfall می گوید که این شرکت سرمایه گذاری هنگفتی در انرژی سبز کرده است و با بستن سایر نیروگاه های زغال سنگ، از جمله دو نیروگاه در آلمان، به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود ادامه داده است. و دیگری در هلند. این شرکت می گوید قصد دارد تا سال 2030 میزان انتشار گازهای گلخانه ای باقیمانده خود را به 6 میلیون تن کاهش دهد که از حدود 24 میلیون تنی که پس از فروش زغال سنگ باقی مانده بود، کمتر است.

“این چیزی جز شستشوی سبز است.” او می‌گوید.

مانند EPH Křetínský، بسیاری از مالکان جدید که برای خرید نیروگاه‌های سوخت فسیلی دور ریخته‌شده شرکت‌ها وارد عمل شده‌اند، کمتر از شرکت‌های دولتی تحت فشار خارجی قرار دارند. طبق داده های Pitchbook به نقل از The Economist. در حالی که شرکت های خدمات عمومی برای کاهش فشار “احساس می کنند” دان باکال، مدیر ارشد برنامه اقلیم و انرژی در Ceres، یک سازمان غیرانتفاعی که سرمایه گذاران را در زمینه اقدامات اقلیمی لابی می کند، می گوید: انتشار گازهای گلخانه ای آنها، شرکت های سهام خصوصی به سادگی از همان سطح افشا، شفافیت و پاسخگویی در مورد تأثیرات زیست محیطی خود برخوردار نیستند. /p>