گوگل در شبکه جهانی ضد انحصار گرفتار شده است

جهانی بودن شرکت مزایای خود را دارد. پول زیادی در خارج از کشور وجود دارد. اما بزرگ‌ترین شرکت‌های فناوری ایالات متحده متوجه شده‌اند که یک نکته منفی نیز وجود دارد: هر کشوری که در آن پول در می‌آورید، کشوری است که می‌تواند تلاش کند شما را تحت نظارت قرار دهد.

ردیابی همه چیز دشوار است. اقدام ضد انحصار مرتبط با فناوری که در سرتاسر جهان اتفاق می افتد، تا حدی به این دلیل که به نظر نمی رسد همیشه ارزش توجه دقیق را داشته باشد. در اروپا، که مدت‌ها محل تهاجمی‌ترین نهادهای تنظیم‌کننده جهان بوده است، گوگل به تنهایی با 2.7 میلیارد دلار ضربه خورد. جریمه در سال 2017، 5 میلیارد دلار جریمه در سال 2018 و 1.7 میلیارد دلار جریمه در سال 2019. این مبالغ برای اکثر شرکت‌ها ویرانگر خواهد بود، اما برای شرکتی که گزارش داده است درآمد سه ماهه گذشته.

عواقب مواردی مانند این می تواند بسیار فراتر از مرزهای کشور موج بزند. تحمیل قانون جدید، ایجاد آزمایش‌های طبیعی که قانون‌گذاران در کشورهای دیگر ممکن است از آنها تقلید کنند. برای مثال، این واقعیت که گوگل و فیس‌بوک با کد چانه‌زنی رسانه‌ای استرالیا موافقت کرده‌اند، ممکن است تلاش‌های مشابه در کشورهای دیگر، از جمله تایوان، کانادا، و حتی ایالات متحده. لوتر لو، که به عنوان معاون ارشد سیاست عمومی Yelp بیش از یک دهه را صرف لابی کردن برای اقدام ضد انحصار علیه گوگل کرده است، از این پدیده به عنوان “خزش درمان” یاد می کند.

در موارد دیگر، شرکت هایی که مجبور به تغییر مدل کسب و کار خود در خارج از کشور هستند ممکن است تصمیم بگیرند قبل از اینکه مجبور شوند این تغییر را در سطح جهانی اتخاذ کنند. پس از انجام تحقیقات توسط کمیسیون تجارت منصفانه ژاپن، اپل تصمیم گرفت راه حل را اجرا کنید—به برنامه های صوتی، تصویری و خواندن اجازه می دهد تا به وب سایت های خود پیوند دهند تا پرداخت را بپذیرند—در سطح جهانی.

آنو برادفورد، استاد حقوق بین‌الملل و ضدانحصار در دانشگاه کلمبیا گفت: «گاهی اوقات این بازار است که آن را هدایت می‌کند: شرکت‌ها تصمیم می‌گیرند که ایجاد استراتژی‌های انطباق متفاوت در بازارهای مختلف بسیار پرهزینه است. “یا، گاهی اوقات، در انتظار مقررات کپی برداری است: آنها می دانند که این موضوع وجود دارد، و آنها منتظر نمی مانند تا روس ها یا ترک ها کار خود را انجام دهند.”

در حالی که به اندازه استرالیا و کره جنوبی مورد توجه رسانه ها قرار نگرفته است، پرونده ترکیه می تواند بزرگترین معامله باشد. دلیل آن این است که به نحوه استفاده Google از قدرت خود به عنوان دروازه بان برای بیشتر ترافیک اینترنتی می پردازد.

مورد چیزی است که به آن جستجوی محلی می گویند، مانند زمانی که شما به دنبال “رستوران های نزدیک” می گردید. من» یا «فروشگاه سخت افزار». این یک دسته بزرگ از ترافیک جستجو است—نزدیک به نیمی از کل جستجوهای گوگل. منتقدان و رقبای گوگل مدت‌هاست شکایت می‌کنند که گوگل ناعادلانه از تسلط خود برای هدایت نتایج جستجوی محلی به سمت پیشنهادات خود استفاده می‌کند، حتی زمانی که ممکن است مفیدترین نتیجه نباشد. به این فکر کنید که اگر در گوگل عبارت «رستوران چینی» را جستجو کنید، احتمالاً در بالای صفحه نتایج ویجتی وجود دارد که گوگل آن را OneBox می نامد. این شامل بخش نقشه های گوگل و چند بررسی گوگل از رستوران های چینی نزدیک شما خواهد بود. برای یافتن نتایج ارگانیک برتر، که ممکن است از Yelp یا TripAdvisor باشد، باید به پایین بروید.

این پویایی برای سال‌ها منتقدان و رقبای Google را خشمگین کرده است. یکی از آن رقبای آسیب دیده، Yelp، پرونده را در ترکیه توسط طرح شکایت نزد مرجع رقابت کشور. گوگل استدلال می‌کند که نتایج جستجوی محلی‌اش طوری طراحی شده‌اند که حداکثر برای کاربران مفید باشد، نه اینکه نتایج خود را تکمیل کند. اما رگولاتورهای ترکیه مخالفت کردند و نتیجه گرفتند که گوگل «ماده 6 قانون رقابت ترکیه را با سوء استفاده از موقعیت مسلط خود در بازار خدمات جستجوی عمومی برای تبلیغ خدمات جستجوی محلی و مقایسه قیمت اقامتگاه خود به نحوی که رقبای خود را حذف کند، نقض کرده است». (من ترجمه ای را نقل می کنم که توسط یک وکیل ترک ارائه شده است.) در آوریل آنها حدود 36 میلیون دلار جریمه اعمال کرد. این کمتر از درآمدی است که گوگل در سال 2020 به‌طور میانگین هر دو ساعت به دست آورده است. اما اگرچه این جریمه بی‌اهمیت بود، بقیه تصمیم‌ها چنین نبود. این مقام یک حکم اولیه صادر کرد و به Google دستور داد راهی برای نمایش نتایج جستجوی محلی ارائه دهد که به نفع خود نسبت به رقبا نیست.