جمهوری خواهان یک نقطه پایانی غیرمحتمل ایجاد می کنند: بخش 230 را اصلاح کنید

از آنجا که بخش 230 تنها قانون فدرال است که به طور خاص برای وب سایت های تعاملی اعمال می شود، این یکی از تنها نقاط نفوذ کنگره بر روی پلتفرم ها است. به همین دلیل است که برخی از مقامات منتخب این قانون را به‌طور نادرست به‌عنوان «امتیاز ویژه» توصیف می‌کنند که شرکت‌های فناوری باید آن را توجیه کنند. بنابراین، برای مثال، جاش هاولی، جمهوری‌خواه میسوری، لایحه‌ای نوشت که پلتفرم‌ها را مجبور می‌کرد تا به دلیل تعصبات حزبی به عنوان شرط حفظ مصونیت قانونی خود، تحت بازرسی قرار گیرند. در همین حال، قانون EARN IT دو حزبی، حفاظت های بخش 230 را مشروط می کند در مورد پیروی از یک رژیم پیچیده طراحی شده برای محدود کردن مطالب سوء استفاده جنسی از کودکان.

وضعیت کنونی گفتمان بخش 230 واقعاً تا می 2020 شروع نشد، اما زمانی که توییتر غیرقابل تصور را انجام داد: توئیت ترامپ را بررسی کرد. رئیس جمهور نه تنها با توئیت های خشمگین در مورد متمم اول، بلکه با صدور یک فرمان اجرایی به کمیسیون ارتباطات فدرال دستور داد تا معنای بخش 230 را “روشن کند”. موضوع برنده در 15 اکتبر، پس از انتخاب بحث برانگیز فیس بوک و توییتر برای محدود کردن گسترش از داستان مبهم نیویورک پست هانتر بایدن برای لپ تاپ، آجیت پای، رئیس FCC اعلام کرد که بر اساس فرمان اجرایی ماه می، قوانین آژانس را پیش خواهد برد. (بیشتر کارشناسان خارجی موافقند که FCC واقعاً قدرت انجام این کار را ندارد.) و پولیتیکو گزارش داده است که کاخ سفید از جمهوری‌خواهان سنا خواسته است تا در فشار ضد فناوری آن کمک کنند. به گفته کارمندان ناشناس سنا، جلسه آتی بخش 230 نتیجه این فشار است. در همین حال، خود ترامپ این قانون را به موضوعی برای بحث تبدیل کرده است و بارها در توییتر تمایل خود برای لغو آن را به صورت کلی منتشر کرده و حتی در گردهمایی های تبلیغاتی اخیر درباره آن بحث کرده است. (در اوهایو: «فناوری بزرگ، بخش 230، درست است؟»)

بدیهی است که ترامپ فکر می‌کند که در روزهای پایانی مبارزات انتخاباتی، مخالفت با قانون و اختصاص منابع حزبی به آن است. ، باعث ایجاد سیاست خوب می شود. سوال اینجاست که چرا. اریک گلدمن، استاد حقوق و وبلاگ نویسی که به طور گسترده در مورد این قانون نوشته است، می گوید: «این ایده که ترامپ در گردهمایی های مبارزات انتخاباتی درباره بند 230 صحبت می کند، دیوانه کننده است. او فکر می کند که به اندازه کافی شناخته شده و به خوبی درک شده است که می تواند به آن اشاره کند و از آن نتیجه سیاسی بگیرد. و این، بدیهی است که دنیایی بسیار متفاوت با آنچه که ما در آن زندگی می‌کردیم، است.”

مطمئناً این تصور که پلتفرم‌های فناوری علیه حامیان ترامپ تبعیض قائل می‌شوند، به طور طبیعی به مضامین آشنا خشم پوپولیستی تبدیل می‌شود. خطاب به دروازه بان های فرهنگی نخبگان لیبرال. همچنین ممکن است کمپین ترامپ شاهد نظرسنجی های داخلی بوده باشد که نشان می دهد حمله به بخش 230 برای برخی از بلوک های انتخاباتی مهم بازی خوبی دارد. اما نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثر آمریکایی‌ها هنوز درباره بخش 230 چیزی نشنیده‌اند، چه رسد به اینکه برنامه‌ریزی کنند رای خود را بر اساس آن قرار دهند.

پس محتمل‌ترین توضیح این است که رئیس‌جمهوری اخیراً به که او بدون رسانه های اجتماعی رئیس جمهور نمی شد، فرهنگ اینترنتی را با زندگی واقعی اشتباه گرفته است. همانطور که جین کوستون اخیراً در Vox مشاهده کرده است، “دونالد ترامپ و کمپین او با سم مسموم شده اند. سطوح بسیار آنلاین بودن، که کوستون آن را اینگونه تعریف می‌کند: «درگیر شدن عمیق در دنیای فرهنگ اینترنتی، که توسط فرهنگ اینترنتی تغییر شکل داده شده است، و مهم‌تر از همه، باور به اینکه دنیای فرهنگ اینترنتی به شدت آفلاین اهمیت دارد». و بنابراین، تظاهرات‌ها و مناظره‌های رئیس‌جمهور با ارجاع به تئوری‌های توطئه روسی گیت در مورد مقامات ناشناس دولتی، موضوعات جنگ فرهنگی خاص، و نکات جزئی کمپین اطلاعات نادرست هانتر بایدن آغشته می‌شود. و بله، بخش 230، موضوعی که بیش از همه برای حامیان ترامپ که اصرار دارند توسط توییتر تحریم شده‌اند، جذاب است.

همانند بسیاری از سؤالات در مورد نحوه تنظیم فناوری. بخش، بحث بخش 230 شامل مجموعه ای گیج کننده از تئاتر سیاسی بدبینانه و پیشنهادهای خط مشی جدی است. پلتفرم‌های فناوری بزرگ قدرت بسیار زیادی دارند و مسئولیت‌پذیری بسیار کمی دارند، و دولت قطعاً باید راهی برای رسیدگی به این مشکل بیابد. با شانس، جلسه استماع روز چهارشنبه شامل برخی بحث‌های واقعی با حسن نیت در مورد چگونگی انجام این کار خواهد بود. زیرا اگر هدف واقعاً فقط تأثیرگذاری بر انتخابات باشد، کسی زمان زیادی را در حباب فیلتر صرف کرده است.